LECZENIE NOWOTWORÓW – FAKTY I MITY

Choroba nowotworowa, poznanie jej przyczyn i wskazanie skutecznych metod leczenia, to temat, który od dziesiątek lat pochłania wielu lekarzy, biologów, dietetyków i psychologów. Wielu poważnych naukowców uważa, że jest już blisko odkrycia skutecznego leku.

Są tacy, którzy twierdzą, że już poznali przyczynę powstawania tej choroby i w oparciu o lansowaną przez siebie metodę niekonwencjonalną proponują skuteczną – ich zdaniem – metodę leczenia. To chyba nie jest do końca prawda. Gdyby tak było, to ta wiedza szybko, niczym wielka powódź, rozpłynęłaby się po globie i liczba zachorowań o ile by nie spadła, to co najmniej ustabilizowała się na jakimś poziomie. W dobie Internetu dobre i ważne informacje rozchodzą się przecież błyskawicznie.

Zwolennicy walki z nowotworami metodami niekonwencjonalnymi szczycą się tym, że wielu osobom pomogli wygrać walkę. Chwaląc się zapominają jednak o tak zwanym efekcie placebo. Ludzie mają skłonność do wiary w cuda, chorzy na raka są bardziej skłonni ku tej wierze, dlatego łatwiej jest im wmówić, że coś działa uzdrawiająco.

Każdy przypadek nowotworu jest inny, każdy organizm walczący z konkretnym rodzajem także. Powodem nie jest jeden czynnik. Dlatego sądzę, że „uzdrawiacze” zbyt entuzjastycznie oceniają swoje dokonania i zawężają się do jednego czynnika powodującego oraz jednej metody leczenia. Przedstawiciele medycyny niekonwencjonalnej, działając często z pobudek czysto materialnych, nieco na wyrost uznają swoją metodę za „cudowną”. To jest oczywiście moje prywatne zdanie, do którego mam prawo. Wyrobiłem je sobie po przeczytaniu w sieci wielu wypowiedzi i artykułów oraz, co chcę podkreślić, skonfrontowaniu tego z życiem. A dokładnie z przypadkami znajomych i przyjaciół, którzy te najpopularniejsze metody stosowali. Paru osób już nie ma wśród nas i nie zdołają powiedzieć, że ta czy inna metoda okazała się nieskuteczna, a może nawet szkodliwa. Głos w dyskusji, potwierdzający genialność jakiejś metody, zabierają tylko ci, którzy pozostali wśród żywych. Nikt z wygranych nie bierze pod uwagę tego, że zwycięstwo było może przesądzone, a jego źródłem jest co innego: mocna psychika, silny organizm czy zmiana sposobu odżywiania, życia i myślenia.

Czytając o kilku niekonwencjonalnych lub alternatywnych metodach leczenia spotkałem się ze spiskową „teorią dziejów”. Dziś śmieję się z tego, ale nie ukrywam, że na początku walki też połknąłem haczyk. Oto ponoć koncerny farmaceutyczne znają już lek na raka i dysponują wynikami badań potwierdzającymi jego skuteczność. Rzekomo z powodów biznesowych ukrywają to, gdyż więcej zarabiają na sprzedaży aktualnie produkowanych leków. Uważam, że za rozpowszechnianie takich teorii powinno się karać, gdyż burzą wiarę ludzi chorych w medycynę i skuteczność stosowanych metod leczenia. Szczególnie niebezpieczne są okoliczności, w jakich stosowane niekonwencjonalne metody leczenia nowotworów całkowicie zastępują postępowanie tradycyjne, uznane przez medycynę. Zdarza się, że korzystanie z metody alternatywnej opóźnia leczenie onkologiczne lub wręcz prowadzi do zaniechania.

Powiem przewrotnie, skoro ktoś ma wiedzę na temat bezdusznej polityki koncernów, to wie także w jakim sejfie i na której półce leżą te skrywane dokumentacje skutecznych leków? Dla korzyści materialnych grupy przestępcze włamują się do miejsc, gdzie jest ukrywana droga biżuteria czy dzieła sztuki. Dziwne, że nikt nie wykradł jeszcze tajemnicy należącej do koncernów farmaceutycznych? Skoro na tę chorobę umarł posiadacz pięciomiliardowego majątku wyrażonego w dolarach amerykańskich, to aż trudno uwierzyć, że nie chciałby kupić receptury skutecznego leku i szybko uruchomić jego produkcji.

Nie twierdzę, że wszystkie metody niekonwencjonalne są mało warte. Wiele sposobów naturalnego i niekonwencjonalnego leczenia ma przecież swoje źródła w wielowiekowej tradycji. Szczególnie te należy cenić, które opierają się na medycynie chińskiej. Sam je stosowałem i będę o tym pisał w kolejnych felietonach. Trzeba jednak na nie patrzeć z dystansem, traktować jako źródło wspierające  formy walki proponowane przez lekarzy.

Apeluję o rozsądek do ludzi chorych i członków ich rodzin. Nie dajcie owinąć się wokół palca tym, którzy chcą zarobić na was, wiedząc, że szukając pomocy jesteście gotowi niemało za nią płacić. Ciekawe czy ktoś na przykład wykonał rzetelne badanie dotyczące długości życia osób, które korzystały z bardzo drogich turnusów, na których stosowano diety cud dla chorych na raka? Chciałbym takie statystyki poznać. Ostatnio czytałem, że za dwutygodniowy turnus na Węgrzech, na który zapraszani są Polacy, trzeba zapłacić ponad 30 tysięcy złotych. Absurd, paranoja i nabijanie sobie kieszeni.

Nowotwór to efekt kilku czynników. Między nimi istnieją powiązania i synergie. Dogłębne zbadanie tych związków nie jest łatwe. Podobnie jest z leczeniem. Nie przegranie przeze mnie walki z rakiem to właśnie efekt wielu działań.

Rak to nie wyrok, przypominam słowa, które lekarze oraz zwycięzcy walki powtarzają niczym mantrę. Ich krzyk do zdrowych i walczących jest jednak zbyt cichy i słabo do nich dociera. Winię za to media, dla których sensacją i tematem wartym nagłośnienia jest to, że ktoś znany zachorował lub umarł na tę chorobę. Pokazywanie zaś zwycięzców wydaje się dziennikarzom mniej ciekawe. A szkoda, to bardzo źle. Stąd bierze się wspomniane wyżej ogromne zaniepokojenie po usłyszanej diagnozie i strach już na początku walki. Gdyby pokazywano wygranych, ludzie byliby silniejsi psychicznie i ufni w sukces, podejmowaliby walkę. Ta walka byłaby krótsza i w większej liczbie przypadków zakończona sukcesem.

Moje felietony to lektura skierowana nie tylko do tych osób, które już wiedzą o swojej chorobie. To także poradnik dla ich bliskich. Najbliżsi także muszą wiedzieć jak postępować, co doradzać walczącemu. Używając odniesienia do sportu przypomnę, że kibice uważani są za dodatkowego zawodnika.

Komentujcie na Facebooku tu

Zachęcam do przeczytania:

Ujawnienie choroby nowotworowej

Początek leczenia

Radio i chemioterapia

Powrót do aktywności /1/

ROZMOWA Z CHORYM

LĘK PRZED RAKIEM

„Rak to nie wyrok”.

Na zdjęciu, trzy lata po zakończeniu leczenia, w trakcie wycieczki na Bałkany.